Terwijl we ons voorbereiden op de komende tournee met de productie CREOLE, nemen we even de tijd om de cast en hun persoonlijke achtergrond goed voor te stellen. Als volgende: Jentel Schiettekatte.

Hoe zou je jezelf voorstellen?

Ik ben Jentel Schiettekatte. Ik ben 24 jaar oud. Ik ben een danser en fotograaf en hier en daar schrijf ik een beetje. Ik hou van het leven, van creativiteit en kunst. Dat ben ik. Schiettekatte is een aparte achternaam, volgens mij oorspronkelijk Vlaams. Ik kom uit het zuiden van Nederland, uit Zeeland dat dicht bij België ligt, dus het zou best wel een Vlaamse naam kunnen zijn. Mijn Nederlandse familie komt uit Schouwen-Duiveland. Mijn opa groeide op in Zierikzee, mijn oma komt uit Renesse, en ze ontmoetten elkaar op de kermis daar, toen ze jong waren. Ik ben opgegroeid in Vlissingen, een heel mooie plek dicht bij het strand. Momenteel woon ik in Amsterdam, maar de laatste tijd ga ik steeds vaker terug naar Zeeland voor de rust en om te fotograferen.

Wat is jouw achtergrond / jouw cultureel erfgoed?

Ik heb een gemixte achtergrond. Ik heb zowel Nederlands bloed als Hindoestaans bloed. Mijn moeder is in Suriname geboren, haar kant van de familie komt daarvandaan.Toen ze 7 jaar oud was, verhuisde ze naar Nederland, naar Rotterdam om precies te zijn. Ze begon hier in Nederland een nieuw leven samen met mijn oma, haar kleine zusje, grote broer en uiteindelijk nog een jonger broertje erbij. Een groot gezin, in een nieuw land met nieuwe flinke uitdagingen. Als ik er zo op terug kijk is mijn oma een hele sterke vrouw die, grotendeels in haar eentje, haar kinderen in een ander land heeft opgevoed. Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk dat geweest moet zijn. Het is interessant, want in Suriname heb je veel verschillende culturen. Toen ik klein was zei ik altijd, uit gemak, dat ik Surinaams was. Totdat iemand me er op een dag wees dat volledig inheems Surinaams bijna niet bestaat, omdat Suriname uit zoveel culturen bestaat waar mensen uit verschillende plaatsen zijn samengekomen. Zoals ik al zei: ik heb Hindoestaans bloed, dat betekent dat mijn voorouders oorsprongelijk uit India komen en naar Suriname zijn gekomen om als contractarbeiders te werken. 

Alle castleden van CREOLE hebben op de een of andere manier een band met het land Suriname. Wat betekent deze relatie voor jou persoonlijk?

Als het goed is hebben we nog steeds familie daar, alhoewel ik in mijn jeugd niet zo’n sterke band had met Suriname. Er werd ook niet vaak verteld over de tijd in Suriname of over de Hindoestaanse cultuur. Mijn oma is wel nog teruggegaan naar Suriname en haar familie. Ik heb opgemerkt dat er in de familie een trauma is rondom onze Hindoestaanse achtergrond en daarmee ook rondom de tijd in Suriname. Ze vonden echt verlichting in Nederland en vooral in het christendom. Dit is iets waar ik persoonlijk mee worstel. Ik ben half Hindoestaans, dus Suriname is ook een plek die mijn thuis is, wat dat ook betekent. Terwijl ik dit niet vanuit huis heb meegekregen. Ik denk dat mijn rol in onze familie is om de mooie aspecten van de Surinaamse identiteit te onderzoeken en te belichten. En hopelijk mag ik dat verder doorzetten met de voorstelling ‘CREOLE’. 

Zelf ben ik nog niet naar Suriname geweest. Maar ik wil heel graag teruggaan naar de plek mijn familie vandaan komt. Ik heb het gevoel heb dat dit een zeer noodzakelijke ervaring voor me zal zijn, een bijzonder moment van verankering. Toen ik mijn familie vertelde over CREOLE, waren zowel mijn moeder als mijn tante erg enthousiast en klaar om een reis naar Suriname te maken. Dat is echt fijn, want nu kunnen we steeds meer gesprekken hebben over hoe het leven daar was, over de taal die ze toen spraken, en ja, over het eten. Oh mijn god, het eten is zo lekker! Ik heb niet veel aspecten van de Surinaamse cultuur in mijn leven meegekregen, maar het eten? Het eten is er altijd geweest. Het is zo belangrijk. Het eten op verjaardagsfeestjes en bijeenkomsten is gewoon zo hartverwarmend.

Het begrip ‘creolisering’ wordt gebruikt voor de vermenging van verschillende culturen die samenkomen en één geheel vormen. Naast de Surinaamse cultuur is de Caribische cultuur een sterk voorbeeld van deze ontwikkeling. Kun je een persoonlijke ervaring delen, of een inzicht dat het concept van creolisering weerspiegelt in jouw eigen leven?

Ik was nog niet bekend met de term ‘creolisering’ voordat ik me aansloot bij de cast van CREOLE, maar het maakte eigenlijk veel sense voor me toen Shailesh ons erover vertelde. Dat is ook de schoonheid van Suriname, in mijn perspectief, en de reden waarom ik zo geïnteresseerd ben om deel uit te maken van dit project. Omdat er zoveel verschillende culturen samenleven en elkaar vermengen. Ik vind dat vanuit een menselijk perspectief erg mooi. Suriname is een goed voorbeeld van creoolisering, met de hoeveelheid verschillende culturen die op één land samenleven. En volgens mij nog vrij vreedzaam ook.

Hoe heeft jouw unieke culturele achtergrond invloed gehad op jouw benadering van dans en beweging?

Ik ben niet zeker, misschien op een indirecte manier. Waarschijnlijk op een indirecte manier. Maar dat is moeilijk om uit te leggen sinds het meer om gevoel gaat. 

In het begin van de Academie danste ik heel veel met mijn handen, nog steeds eigenlijk. Handen zijn zo symbolisch en narratief, ze geven een extra laag aan de dans. Mijn handen zijn misschien wel mijn meest gearticuleerde lichaamsdeel. Toen ik een optreden zag van een klassiek getrainde indiaanse danser herkende mijzelf daar deels in. Misschien zit het wel in mijn bloed, mijn systeem zonder dat ik er bewust van ben. Dit was voor mij persoonlijk een emotionele ervaring. Ik wil deze ervaring koesteren en heb  eerlijk gezegd nog te veel te leren over mijn Surinaamse/Hindoestaanse achtergrond om het bewust mijn dans en bewegingen te laten beïnvloeden.

Misschien omdat ik een gemixte achtergrond heb en daarin al een unieke combinatie: de vermenging van bloed en ervaringen vanuit twee verschillende achtergronden, maar tegelijkertijd opzoek naar erkenning in andere culturen. Ik heb dit ook in dans. Ik heb veel verschillende technieken en stijlen gehad en dat was erg belangrijk voor mij. Juist om vanuit zo veel mogelijk perspectieven van dans te leren. Om het uiteindelijk samen te brengen in mijn eigen lichaam en uiteindelijk mijn eigen stijl/gevoel van bewegingen. 

Is er een speciale boodschap die je zou willen delen?

Ik wil graag deze foto met je delen. Het is een briefkaart die ik kocht toen er een grote Suriname-tentoonstelling was in de Nieuwe Kerk een paar jaar geleden. Het is zo’n krachtig beeld. Ik heb het boven mijn bureau opgehangen. Op deze foto kun je heel duidelijk de verschillende culturen zien, zoals Javaans, Creools, Hindoestaans… Het is heel mooi om deze vrouwen samen hand in hand te zien. Dit is precies wat voor mij zo belangrijk is. Verschillende culturen kunnen samenleven en verschillende ideeën uitwisselen. Mensen uit verschillende landen en met verschillende culturen kunnen in harmonie samenleven. We kunnen van elkaar leren en elkaar laten zijn, maar ook van elkaar leren. En met creolisering iets beters maken, iets mooiers. Dat is de boodschap. Het is niet het een óf het ander. Niets is beter. Het is gewoon zoals het is.