*for English, scroll down

Na een succesvolle tournee met AVATĀRA, die gedurende 3 maanden en met 30 speelbeurten door heel Nederland reisde, nemen we de tijd om even terug te blikken. Wat zijn, vanaf het allereerste idee tot de realisatie van de daadwerkelijke voorstelling, de vele hoogtepunten en leermomenten geweest?  In dit meeslepende theaterstuk, gemaakt door Shailesh Bahoran & Duda Paiva, bliezen 6 uitzonderlijke dansers de fantasievolle schuimsculpturen tot leven. Het was een bijzonder project dat een sterke indruk heeft achtergelaten op de castleden. Als je nieuwsgierig bent om te lezen hoe deze reis is geweest, lees dan hier de terugblikken van de dansers:

Simon Bus

Simon had een heel specifieke avatar die een grote gelijkenis met Simon zelf vertoonde. “Ik denk dat we in het begin allemaal een beetje geïntimideerd waren door de poppen. Hoewel mijn pop al eerder bestond, voelde het echt als mijn eigen lijf, en daardoor heel vanzelfsprekend: we waren één lichaam. Mijn avatar  is een gebroken, opnieuw samengestelde marionet, met een voortdurende interne strijd. Het samen leren bewegen vergde een bijzondere en kwetsbare concentratie. Als danser laat ik in mijn beweging vaak de controle glippen, ik laat de dingen zich ontvouwen zoals ze uit mijn lichaam stromen. Maar nu kwam er een technische handeling bij kijken met het doel om de pop tot leven te brengen. Ik wilde de spontane kwaliteit van mijn dans bewaren en tegelijkertijd mijn avatar in leven houden. Ik kan met een goed gevoel terugkijken op een mooie tour en een bijzonder traject dat daaraan vooraf ging. Het was een mooi team en elke dansers was erg getalenteerd en inspirerend. Ik had het gevoel dat het team op een geweldige manier was samengesteld, met een aantal van de beste dansers in de scene. 

Marchano Sarijoen

Marchano had een avatar die heel anders was dan hijzelf, met 7 hoofden die vele denkrichtingen, perspectieven en benaderingen in het leven vertegenwoordigen. “Het werken met poppenspel was in het begin ongemakkelijk, maar het gaf me een andere kijk op theater en theatraliteit in dans. Mijn stijl wordt gekenmerkt door beweging vanuit mijn knieen, vanuit de houdingen en in de stijl van de vechtkunst muay thai. Dit levert een vaak symbolische vorm op, een manier waarop ik de toeschouwer probeer mee te nemen in een illusie van beweging. Ik voel me spiritueel verbonden met AVATĀRA. Ik probeerde de geest van de avatar te begrijpen in plaats van te denken dat het gewoon schuim was. Dit inspireerde me op andere manier met de poppen te werken, eigenlijk met hetzelfde gevoel als ik zou doen met een menselijke partner.
De cast is als familie. Shailesh weet hoe hij met ons moet werken, hoe ruimte te maken voor ons om het poppenspel en Duda’s werk te begrijpen, om ons werk samen naar een hoger niveau te tillen. De magie zit in de saamhorigheid. Ook voor mijn eigen projecten heb ik veel inspiratie opgedaan. Ik vraag nu verschillende subsidies aan – om meer betrokken te raken bij de theaterwereld als choreograaf en als artistiek leider.”

Yordana Rodríguez

Voor Yordana was het eerst niet duidelijk of ze deel kon uitmaken van AVATĀRA, aangezien ze gecast was voor een ander project. Gelukkig was dit uiteindelijk goed te combineren en werd Yordana een belangrijk deel van de voorstelling.
“Duda & Shailesh vertelden me over mijn rol: een personage die zowel de toekomst, het verleden en het heden kon zien. Oorspronkelijk zou ik geblinddoekt worden. Ik verdiepte me destijds in onderzoek naar mijn voorouders. Mijn grootmoeder is Mapuche (een inheemse stam uit Chili), en ik deed onderzoek naar de waarzeggers – de vrouwen die communiceren met de geesten. Traditiegetrouw waren ze meestal geblinddoekt, precies zoals mijn personage oorspronkelijk bedoeld was. Deze bijzondere ontdekking, de serendipiteit, het bijna goddelijke toeval dat mijn wortels zo’n duidelijke symbolische gelijkenis vertoonde met mijn karakter in deze voorstelling was overweldigend. En hoewel ik uiteindelijk niet geblinddoekt danste, voelde ik dat energetisch, de connectie met mijn grootmoeders cultuur.

 Ik had twee avatars, beide waren gemaakt als mijn evenbeeld, en samen waren wij verleden, heden en toekomst. Het was mijn eerste optreden met poppen, en ik realiseerde me dat de isolerende knallende bewegingen uit mijn dansstijl popping heel geschikt zijn voor poppenspel. Het wekt de illusie dat poppen uit zichzelf bewegen, want als ik stil sta, lijkt het alsof ik niets doe, maar toch bewegen de poppen. Je hoeft niet veel te doen om iets te creëren. Sterker nog, door het simpel en minimaal te houden, de poppen te vertrouwen in plaats van alleen jezelf, moet je je wel overgeven aan de illusie. Ik beweeg de poppen en vertrouw erop dat de poppen jou bewegen. Ik ging zo op in het verhaal dat ik soms toegaf aan het moment in plaats van aan de choreografie. Het was een intens proces van keer op keer toegeven aan de energie van het moment, een energie die mijzelf soms overrompelde terwijl de poppen leefden. Het is een erg mooie reis geweest en ik ben erg dankbaar voor deze kans. ”

Ser Sebico

Ser is het enige castlid dat gedurende het hele proces een evoluerende avatar heeft gehad, dus hij moest zich aanpassen aan een overgang van de originele pop naar een apart, abstracter object. “Mijn kostuum was in het begin anders. Het had twee grote armen rond een hele dikke buik. De buik ging open – vermoedelijk was het de buik van een god. In dit rijk waren we allemaal goden, en de aard van mijn karakter werd tijdens het proces steeds opnieuw geformuleerd.
Bij elke vorm was de grote uitdaging om de dans en de beweging goed zichtbaar te maken voor de toeschouwer. Ik voelde me in het begin weinig tot niet verbonden met het kostuum, maar in de loop van de weken viel het allemaal op zijn plaats en belichaamde ik mijn avatar volledig. In zekere zin was ik gedurende de hele show degene die de controle had, bijna een leidraad voor de andere avatars. Uiteindelijk creëerde dat een diepere betekenis, de reden waarom het personage de leiding had over de andere avatars, wat duidelijk wordt in de slotscène.
Over het algemeen vond ik AVATĀRA een heel bijzondere ervaring. Ik heb nieuwe mensen leren kennen, veel getraind en bijzonder veel geleerd, vooral van Shailesh en Duda. In dit project ging ik voor het eerst aan de slag met Shailesh en zijn creatieve geest, en het was een grote eyeopener. Een heel andere manier van maken en creëren, ik heb het echt naar mijn zin gehad.”

Balder Hansen

AVATĀRA was het eerste project van Balder na zijn afstuderen in de zomer. Hij raakte helaas geblesseerd waardoor hij een groot deel van de tour niet kon doen. “Het was een geweldige ervaring, ik heb echt genoten van het proces en ik ben blij met de manier waarop mijn eerste project is verlopen. Ik voelde me serieus genomen, mijn mening deed ertoe en ik voelde me echt onderdeel van het project. De aanpak met schuim was natuurlijk een zeer interessant onderdeel. Het was de eerste keer dat ik zo werkte, dus het was ]nieuw en een bijzondere uitdaging, een heel andere manier van denken over bewegen. We moeten zelf leven in iets blazen in plaats van alleen maar aan je eigen ademhaling te denken. Het schuim is ons verlengstuk en het leidt zijn eigen leven. Een heel andere manier van denken over geometrie, en eigenlijk naar jezelf kijken. Ik wou natuurlijk het liefst dat ik de hele tour uit kon dansen maar ik heb me ontzettend gesteund gevoeld door IRC, zakelijk leider Kayan en de gehele cast. Het was ongelooflijk, zoveel mooie gesprekken, het is echt alles voor me geweest. Ik had oprecht het gevoel dat ik een ondersteuningssysteem had in mijn tijd van blessure.”

Yashasvi Shotriya

Yash werd gecast als een understudy, om eventuele uitvallers op te kunnen vangen. Zijn rol was bijzonder uitdagend voor hem, zowel mentaal als fysiek, omdat hij meerdere personages tegelijk moest leren.
“Ik kom uit India, en ook vanwege Bollywood hebben jongens zoals ik vaak een soort heldenenergie, een hoofdpersonagesyndroom. Dit understudy-ding was dan ook een vreemd concept dat mijn geduld op een ander niveau op de proef stelde. Als danser wil je natuurlijk gewoon bewegen en zichtbaar zijn. Het moeilijkste was om 6-8 uur in de repetities te blijven en gewoon te blijven zitten en te kijken. Elke dag is er iets nieuws. Bovendien gaat het dansstuk niet alleen over beweging – dit keer lag het concept poppenspel er als een laag bovenop. In mijn hoofd heb ik mezelf veel druk opgelegd om er bovenop te zitten, om supergefocused te zijn. AVATĀRA is een van de beste dingen die me zijn overkomen en ik ben er dankbaar voor.”

After a successful tour with AVATĀRA, which unfolded over the course of three months, with 30 stops across the Netherlands, we’re taking a moment to take a look back. What are the many highlights, takeaways, and learning points from the very first idea ‘til the realisation of the actual performance? In this compelling theatrepiece, made in collaboration with Shailesh Bahoran & Duda Paiva, dancers breathed life into the foam sculptures, many of them working with puppets for the very first time. Individual experiences have been distinctive from the perspective of each member of the cast. The entire team has worked very hard to put AVATĀRA on the map and it has left a strong impression on everyone involved. If you’re curious to read how the journey has been, join us in this moment of reflection:

Simon Bus

Simon had a very specific avatar that resembled his appearance quite a bit. “I think we were all a bit intimidated by the puppets at first. Although my puppet already existed before, it really felt like my body, and that made a lot of sense. We are one body. It’s a broken, patched together puppet, with some internal struggle going on. Spending time moving with your puppet – it’s a super fragile concentration you have. Usually, in my movement, I let go of control and let things unfold the way it flows out of my body. But now there was this technique involved with the puppet, and the goal of bringing it to life, while still preserving this quality of my dance without killing the puppet. It feels good that I can look back on a lovely tour and this long period that we’ve been busy with. It was a nice team and all the dancers were talented and inspiring. I felt like the team was put together in a great way, with some of the best dancers in the scene. And the puppets are crazy. It was really nice to get a bit of a feeling how it is to bring those puppets to life.” 

Marchano Sarijoen

Marchano had an avatar very distinct to himself, with 7 heads representing many mindsets, perspectives, and approaches in life. “Working with puppetry was uncomfortable in the beginning, but it helped me get through a different perspective of theatre. How I move myself is through knees, muay thai stances, and style and that is also a way of symbolic movement in the form of getting people drawn to the illusion of what happens. I feel spiritually attached to AVATĀRA. I was trying to understand the mind of the puppet instead of thinking it’s just foam. It gave me inspiration for a different way of partnering with the puppets with the same feeling as with a human partner. The cast is like family. Shailesh knows how to work with us, make way for us to understand the puppetry and Duda’s work, in order to elevate our work together. The magic is in the togetherness. I have gained a lot of inspiration for my own project as well. I’m now applying for different subsidies – to get more involved in the theatre world as a choreographer, and an artistic director.”

Yordana Rodríguez

For Yordana it wasn’t clear if she could be part of AVATĀRA, since she was casted for another performance, but fortunately, it eventually became possible to include her, and to combine with her other commitments. “Duda & Shailesh told me about my role and it was about me being able to see the future and present. Originally I was supposed to be blindfolded. I was going deep into research about my ancestors at the time. My grandmother is Mapuche (tribe from Chile), and I was looking into the fortune tellers – the women who communicate with the spirits. By tradition, they were mostly blindfolded, just like my character was meant to be, originally. I was blown away by the serendipity, although eventually, I didn’t dance blindfolded. I felt that energetically, both puppets were made according to my image. It was my first performance with puppets, and I realized that the isolating popping movements are really suited for puppetry. It creates the illusion of puppets moving on their own, because when I stand still, it seems like I’m not doing anything, yet the puppets are moving. You don’t have to do a whole lot to create something. By keeping it simple, minimal, and trusting the puppets instead of just trusting yourself, you have to surrender. I’m moving the puppets and trusting that the puppets are moving you. I was so invested in the story, sometimes I gave in to the moment instead of the choreography. It was an intense moment of surrendering over and over, at times catching myself off guard with the puppets really physically being there, being moved by them myself. It’s been a beautiful journey, and I am very grateful for this opportunity. ”

Ser Sebico

Ser is the only cast member that has had an evolving avatar throughout the process, so he had to adapt to a transition from the original puppet to a distinct, more abstract object. “My costume was different in the beginning. It had two big arms surrounding a really big belly. The belly would open – supposedly it was the belly of a god. In this realm we were all gods, so my character got reframed in the process. Making the movement visible on the outside was a challenge.  I didn’t feel connected to the costume, but over the weeks, it all fell into place, and I fully embodied it. In a way, throughout the whole show, I was the one with control. Almost guidance for the other avatars in a way. Eventually, that created a deeper meaning, the reason why the character had the lead of the other avatars, which becomes clear in the final scene. In general, I found AVATĀRA a really nice experience. I’ve got to get to know new people, trained, learned a lot, especially from Shailesh and Duda. Finally I was getting to work with Shailesh and his creative mind for the first time, and it’s been very eye opening. A really different way of making and creating things, I really had a good time.” 

Balder Hansen

AVATĀRA was Balder’s first proper project after graduating school in the summer. He unfortunately got injured, so he wasn’t able to participate for a large part of the tour. “It’s been a great experience, I really enjoyed the process, and I am happy with the way my first project went. I felt I was taken seriously, my opinion mattered, and I really felt like a part of the project. The approach with foam was a very interesting collaboration. It was my first time ever working like that, so of course it was new and a nice challenge, and a completely different way of thinking about how to move. We have to breathe life into something ourselves instead of just breathing on our own. The foam is our extension, and it’s living its own life. A whole different way of thinking about geometry, and looking at yourself, actually. I wish I could come to the tour, but I have to say it was a super kind gesture that Kayan and the whole cast did with supporting me after I got injured. It was incredible, so many nice talks, and it’s been everything to me. I really felt I had a support system in my time of injury.”

Yashasvi Shotriya

Yash was casted as an understudy, to back up some of the main cast in case they couldn’t perform themselves, so his role was particularly challenging, both mentally, and physically, having to nail down multiple characters at once. “I come from India, and also because of Bollywood, we often have this main character hero energy. This understudy thing is a strange concept that tested my patience on another level. As a dancer you naturally want to move and be visible. The hardest part was to stay in rehearsals for 6-8 hours, and just sit there and watch. Every day there’s something new. On top of that, the dance piece is not just about movement – this time there was the layer of puppets on top of it all. In my head, I’ve put a lot of pressure on myself to be on top of it. AVATĀRA is one of the best things that happened to me & I’m grateful for it.”